بررسی نقش موقعیت جغرافیایی برونگان جمهوری خودمختار نخجوان در مناسبات ژئوپلیتیکی ایران وجمهوری آذربایجان

عدم پیوستگی سرزمینی از مهمترین تنگناهای ژئوپلیتیکی یک کشور می باشد،بگونه ای که زمینه را برای وابستگی ژئوپلیتیکی به کشورهای دیگر، به منظور برقراری ارتباط زمینی بابخش جدا افتاده خود فراهم می سازد.پژوهش کنونی به بررسی نقش موقعیت جغرافیایی برونگان جمهوری خودمختار نخجوان در وابستگی ژئوپلیتیکی جمهوری آذربایجان به ایران پرداخته است. روش انجام تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات؛روش کتابخانه ای (اسنادی) و پرسشنامه ای است.نتایج یافته ها نشان می دهد که به ترتیب؛اولویت های اقتصادی و تجاری، سیاسی-امنیتی،جغرافیایی و فرهنگی- توریستی بیشترین تأثیر را برافزایش وابستگی ژئوپلیتیکی نخجوان به ایران،دارند.در بعد اقتصادی؛افزایش حمل ونقل زمینی از خاک ایران و سوآپ انرژی، در بعد سیاسی؛تلاش برای کاهش نفوذ قدرت های فرا منطقه ای و منطقه ای ، در بعد جغرافیایی؛ موقعیت ارتباطی و در بعد فرهنگی-توریستی؛لغو روادید و بهبود ارائه خدمات توریسم درمانی،بیشترین اهمیت را داشته اند. اما در حال حاضر و بر اساس یافته های کتابخانه ای؛ حجم فعالیت های ایران در ارتباط با نخجوان،در هرکدام از ابعاد چهارگانه فوق در وضعیت مطلوبی به منظور نیل به مقصود خود،قرار ندارد.